Home...

Zoals voorspeld slapen we het grootse deel van de elf uur durende vlucht naar Amsterdam.

De bagage komt met een uur vertraging (technische proberen met de band, net op drukste dag van het jaar voor Schiphol).

Dan nog even wachten tot het busje komt dat ons naar onze auto brengt. Zonder file en met een stralende zon komen we op de middag thuis.

Wat is de tijd gevlogen! 

Zara en Enna hebben kennis gemaakt met Azië en hebben er een heel ander soort reis op zitten dan ze gewend zijn.

We sliepen veel meer in hotels en we kookten niet zelf. 

Zara at heel graag curry noodels of rijst en miste enkel het brood en de chocomousse van thuis. Enna at alle soorten fruit maar keek erg uit naar het vlees en charcuterie van thuis (net als kevin😉).

We merken ook dat hoe ouder de meisjes worden, hoe meer we rekening moeten houden met wat zij graag willen. Vier weken samen op stap heeft ons weer zoveel dichter bij elkaar gebracht. 

We hebben de Maleisiërs ervaren als lieve en stipte, correcte mensen. We hadden alle verblijven en vervoer zelf geregeld en werkelijk niks is misgelopen. En België staat door de prestatie van de rode duivels zeker op de wereldkaart. “Strong team, strong country”!

Wat de natuur betreft werden we positief verrast door het vasteland. Het was er zalig rondrijden.. Borneo was een stuk drukker dan verwacht. Er zijn zeker nog prachtige regenwouden, maar veel is moeten wijken voor grote steden en plantages. 

Het was een voorrecht om zoveel wilde dieren in hun natuurlijke omgeving te mogen zien. Hopelijk wordt de hele wereld toch wat spaarzamer op al dat moois zodat ook de volgende generaties hiervan kunnen blijven genieten.

Terima Kasih Malaysia ! (Dank je wel)

Salam en Terima Kasih ook aan alle lezers hier,

Kevin, Stephanie, Zara en Enna 

The jungle... van Hong Kong

Het is nog veel te vroeg als de wekker gaat. De taxi is er al om 6h30 en helaas kunnen we amper genieten van het heerlijke ontbijt in de B&B.

Het is druk in de luchthaven en na de drop-off, paspoort- en handbagage controle en monorail naar de gate, is het al tijd om te boarden.

Na drie en een half uur vliegen staan we in Hong Kong. 

Hier heeft Zara al heel de tijd naar uitgekeken! 

Onze bagage gaat rechtstreeks naar Amsterdam, dus springen we op de AirPort trein en 24 minuten later staan we in hartje Hong Kong tussen de wolkenkrabbers. We hebben een achttal uur om de stad te verkennen en Stephanie heeft een strakke planning gemaakt😉.

Als eerste gaan we met het oude trammetje naar Peak View, dat op 428 meter hoogte een prachtig uitzicht op de stad biedt. We zijn niet de enigen en het is precies een uur aanschuiven voor wij aan de beurt zijn. Dik tegen de zin van de meiden die vooral gekomen zijn om te shoppen...

We ergeren ons blauw aan duwende en voorstekende Chinezen. Geen manieren hebben ze. 

Het uitzicht is fenomenaal en we wandelen via Old Peak road terug naar het centrum. Heerlijk is dat, rustig tussen de bomen, ware het niet dat Enna’s Burger King frietjes opsmijten en ze dringend een wc nodig heeft.

We springen in een taxi en met de metro gaan we naar Kowloon, het aan de overkant van het water gelegen oude stadscentrum. We moeten echter nog eens van de metro afspringen (Enna moet wéér dringend naar de wc🙄) en nieuwe tickets kopen. Zara houdt het niet meer en wil nu echt wel shoppen.

De sfeer en gezelligheid zakken even onder nul...

Op voorhand hadden we de Squishy shop gegoogeld en we belanden in een echt typisch Chinese wijk. De mall voldoet aan de wensen van onze dames en ze halen hun dollars boven. Squishies, slijm, lippenstift,... voor elk wat wils.

Enna’s buik geraakt gelukkig ook weer op zijn plooi en we nemen de ferry terug naar Hong Kong Island. Het is intussen donker geworden en de skyline is prachtig. 

We testen nog even wat IWatches in de Apple Store vooraleer we moe maar voldaan terugsporen naar de luchthaven.

Dit uitstapje was best pittig, en we gaan niet al te fris ruikend de lange vlucht op. Toch zijn we heel blij om dit nog meegepikt te hebben. 

Met een vertrek na middernacht zullen de twaalf uren in de lucht hopelijk vooral slapend passeren😴.

Peak view tram

Hong Kong peak view

Shoppen bij Hard Rock café 

Kowloon town

Squishy paradijs

Hong Kong ferry

Back @Kuala Lumpur

Zaterdag 28 juli

Goodbye Borneo 😢. Het was erg leuk 🌴🐒🐻🐊🦎🦇🦉🐡🐠🌺🍍🥥🍉🍛.

Het is twee en een half uur vliegen van Sandakan naar Kuala Lumpur. 

We zijn terug waar de reis begon vier weken geleden.

We blijven nog een half dagje in een B & B in een buitenwijk van KL. De taxichauffeur die ons er heen brengt, is de zoveelste die in gebrekkig Engels ons voetbalteam weet te appreciëren. “Where you flom? Belgium. Oooh you have velly good team, Eden Hazard velly stlong playel”!

In de B & B worden we heel hartelijk ontvangen door gastheer James. Een ingeweken Brit die lesgeeft aan een internationale school. We genieten een laatste keer van een verfrissende duik, samen met dochter Anna die even oud is als Enna. 

‘s Avonds gaan we naar de lokale mall waar we als enige westerlingen weer veel bekijks hebben. Zara laat nog een henna tattoo zetten terwijl Kevin zijn haar laat knippen voor nog geen drie euro 😂. De laatste ringgits worden gespendeerd en we eten er erg smakelijk. 

Het is opmerkelijk hoe laat de shoppingmalls hier open blijven in vergelijking met in België. Na achten wordt het veel drukker en mensen komen dan pas hun boodschappen doen en eten.

De wekker staat om 6h 😏... Hong Kong here we come!

Terug in de bewoonde wereld

Vrijdag 27 juli

Kevin en Zara slapen uit na hun nightwalk terwijl Stephanie en Enna nog een laatste morning safari meepikken. Het heeft wat geregend vannacht en na het optrekken van de mist zien we veel vogels. Helaas vinden we de grote orang oetan man niet meer terug die de groep die gisteren toekwam zag.

De wildlife tour eindigt met het oplijsten van alles wat we gezien hebben en we geraken aan 55 soorten dieren, groot en klein 👍.

Na de boot en busrit terug komen we op de middag aan in het jungle resort vanwaar we drie dagen geleden vertrokken. 

Niet te geloven hoe hemels een douche kan zijn na drie dagen vochtige jungle hitte. Het enige wat nog gebeurt de rest van de dag is eten, zwemmen en chillen. 

We sluiten ons verblijf op Borneo af met een heerlijk diner bij het Nature Resort. Op de terugweg lopen ineens vier grote honden voor ons in het donker. Help! Ze doen helemaal niks en we geraken veilig in ons resort. Gek toch hoe we vorige nacht nog zorgeloos in een open hut in de jungle sliepen en nu zo bang zijn van wat straathonden🙄.

Hornbill in de vlucht

De lijst👍

Uncle Tan (deel 2)

Donderdag 26 juli

Om 6 uur worden we gewekt voor onze ochtend bootsafari. We hebben nog redelijk goed geslapen ondanks de vele geluiden in de nacht. Enkel Kevin heeft het donker moeten trotseren voor een wc bezoek😬.

We zien veel dieren:  proboscis (neusapen), varanen, hornbill vogels, kingfisher vogels, ijsvogel en een hele grote makakenfamilie.

Daarna is het tijd voor het ontbijt, gevolgd door een partijtje voetbal. Team jungle maffia (de gidsen) verslaat Tourist FC (de toeristen) met 6-5. Boys will be boys 😉 en Kevin houdt er twee grote blaren aan over.

Voor de lunch doen we nog een jungle wandeling waar we meer te weten komen over de planten, bomen en insecten. 

‘s Namiddags is het platte rust. Kevin gaat wel mee vissen met de Australiërs en is duidelijk de minst ervaren met nul vangst 🐟👎.

Bij valavond is er terug een boottocht en die is top. Bij zonsondergang zien we honderden vleerhonden overvliegen naar hun jachtterrein . Dit doen ze elke dag stipt op hetzelfde uur. Magisch is dat bij volle maan. 

Na een alweer heerlijk buffet zit de sfeer er goed in. De gidsen spelen gitaar, er wordt volop gezongen en de pintjes smaken. Kevin en Zara gaan nog mee met de night walk en zien een slang en vooral kikkers. Wat een dag... Uncle Tan camp doet zijn naam alle eer aan!

Morning safari

Monitor lizard

Long tailed macaque met baby

Neusaap

Hornbill koppeltje

Uncle Tan camp

Onze hut

Vleermuizen

Estuarine crocodile

Sunbears en Uncle Tan jungle safari (deel 1)

Woensdag 25 juli

Voor we op safari vertrekken brengen we nog een bezoek aan het sun bear opvangcentrum. Het ligt vlak bij het orang oetan centre en op het pad er naartoe zien we nog een orang oetan van tak naar tak slingeren!

De sunbears zijn geweldig en we zijn bijna alleen in het park. De sun bear is de kleinste soort beer (max 1.5 meter) en het zijn zeer goede klimmers. Ze eten fruit en insecten.

Ze leven in heel Zuid-Oost Azië en worden nog dikwijls gevangen genomen. Hun galblaas wordt dan gebruikt bij het maken van traditionele Chinese medicijnen.

Als ze sterk genoeg zijn worden de dieren verderop in de vrije natuur weer uitgezet. 

Op de middag worden we opgehaald door het busje van Uncle Tan wildlife adventures. Samen met nog een groepje Nederlanders, een koppel Australiërs en Denen gaan we op driedaagse jungle safari. 

Het is anderhalf uur rijden naar Kota Kinabatangan, een klein dorpje gelegen aan de gelijknamige rivier. Vandaar is het nog een dik uur varen naar het kamp. Langs de rivier heb je de grootste kans om wilde dieren te spotten, omdat hun leefgebied steeds kleiner werd door de vele palmolie plantages. Toch wel wat triestig... Uncle Tan was een pioneer wat betreft de ontwikkeling van het ecotoerisme op Borneo. Tegenwoordig koopt de overheid vele stukken land terug en die worden herbebost, dus het gaat de goede kant op.

We hebben al direct enorm veel geluk want kort na vertrek zien we twee oerang utans en een grote krokodil. En even later een gibbon! Samen met de orang oetan de enige van de 2 soorten ‘great apes’ die op Borneo voorkomen en behoorlijk zeldzaam! 

Verder zien we nog een grote varaan en een koppel hornbill vogels (met grote hoorn).

De gidsen verwelkomen ons in het 5 sterren kamp 😂, Hilton jungle style! Luxueus is het allesbehalve. Er is geen airco noch ventilators en geen stromend water. Electriciteit komt via de generator van 18h tot 24h en de hutten hebben raam- en deuropeningen maar zonder ramen of deuren erin. Matras met muskietennet en that’s it. De meisjes bekijken het eens allemaal goed maar het valt hen reuze mee. Koekjes, snoep, toiletgerief en medicijnen (we zijn in malariagebied) gaan in een afsluitbare emmer ter bescherming van de jungle maffia (makaken) en ratten die er verzot op zijn. 

Na een heerlijk avondbuffet en briefing is er nog een nightsafari gepland. We zien niet zoveel dit keer, een wilde kat (civet) en enkele krokodillen. Tegen middernacht liggen we in bed. Benieuwd wat de nacht in petto heeft😉.

Zara wil ook nog even melden dat we geen pyjama meehebben, drie dagen in dezelfde kleren moeten leven en er alleen maar een jungle douche is (een ton met rivierwater). En dat het erg warm is😬.

Vertrek met de boot vanuit het dorp

Bananen kopen op het water

Aankomst Uncle Tan

Wilde kat (Malay civet)

Mount Kinabalu en orang oetans

Maandag 23 juli

Vandaag trekken we de bergen in. Het is anderhalf uur rijden (86 km) naar Mount Kinabalu, die met zijn 4095 meter de hoogste berg van Borneo en Maleisië is. Het hele nationale park rond de berg is Unesco werelderfgoed, vnl door de vele plantensoorten en biodiversiteit van de streek. Het bezoekerscentrum ligt op 1500 meter hoogte en het is heerlijk om er bij temperaturen rond 20-25° rond te wandelen. Je kan de berg in twee dagen beklimmen (erg pittig blijkbaar), maar dat doen we de meiden niet aan😊.

De botanische tuin valt tegen, want niks staat in bloei. 

En de hotsprings wat verderop zijn ook niet zo idyllisch als verwacht. Het hete water van de bron wordt afgetapt en er zijn kleine baden die je kan laten vollopen. Geef ons maar de hotsprings van Australië...

We slapen één nachtje bij de berg in een homestay. In het bijhorend Chinees restaurantje eten we met ons tweetjes voor exact 3,09€! De nugget friet van de meisjes bij KFC was duurder en bijlange zo lekker niet.

Mount Kinabalu 4095m

Botanische tuinen

Ingang Poring hotsprings 

Dinsdag 24 juli

We vertrekken vroeg uit Kundasang want er zijn 222 kilometers te rijden vandaag. 

De Anzac War Memorial is zelfs nog gesloten. Zoals op vele plaatsen in Zuid-oost-Azië hebben de Japanners ook hier lelijk huis gehouden tijdens WOII. 2400 Britten en Australiërs hebben de Sandakan “death marches” niet overleefd en liggen er begraven...

Het eerste deel van de rit is prachtig. Het echte binnenland van Borneo met heuvels en een (slecht onderhouden) weg die zich door eeuwig groen woud slingert. De laatste 100 kilometers rijden we langs eindeloze palmolie plantages. Het regenwoud heeft hier helaas moeten wijken voor de winstgevende palmolie industrie, waar ook wij duchtig aan mee consumeren met onze schuimende zepen, shampoos en luchtig smerende Nutella. 

Tegen de middag arriveren we het Sepilok Jungle resort waar Hertz onze Proton komt ophalen. We reppen ons naar het vlakbij gelegen en wereldbefaamde orang oetang rehabilitation centre. 

Hier worden orang oetans weesjes opgevangen en geleerd om terug zelfstandig in de natuur te leven. Ze leven semi wild, zonder omheining en vele dieren laten zich niet meer zien en leven dieper in het woud. Er is een boardwalk en we zien al direct een drietal apen in de bomen. 

Favoriet bij Zara en Enna is de nursery, waar de kleintjes allerlei grappige toeren uithalen. Bij het feeding platform komen een vijftal apen op het eten af. Ze krijgen enkel banaan, wat eentonig is en ze zo aangemoedigd worden om zelf op zoek te gaan naar fruit en ander lekkers.

De orang oetan is de enige soort van de ‘great apes’ die buiten Afrika leeft, en komt enkel voor op Borneo.

Het is een topuitstapje maar het is zo warm dat we dringend moeten afkoelen in het zwembad.

‘s Avonds eten we onze buiken vol en pakken we een kleine tas in want morgen gaan we op driedaagse jungle safari.

Morning view vanuit de guesthouse

Regenwoud onderweg 

Kingfisher